اکوکاردیوگرافی (Echocardiography) یا همان اکو قلبی برای تشخیص بیماری قلبی

اکو قلبی که برای بررسی و تشخیص مشکلات قلبی استفاده می‌شود. این فرایند از امواج فراصوتی برای تولید تصاویر سه بعدی از قلب و سایر بخش‌های مرتبط با آن، از جمله سوپاپ‌ها، دیواره‌ها و عروق، استفاده می‌کند.

اکو قلبی به پزشک اطلاعات دقیقی از اندازه، شکل و عملکرد قلب ارائه می‌دهد.
انجام اکو قلبی معمولاً برای تشخیص بیماری‌های قلبی مانند انسداد عروق، ورم قلب، اختلالات ساختاری و عملکردی قلب، تعیین سطح آسیب بعد از حملات قلبی و ارزیابی عملکرد سوپاپ‌ها استفاده می‌شود. این روش تشخیصی نیز می‌تواند در مانیتورینگ بیماران با بیماری‌های قلبی، اعمال جراحی قلبی و پس از آن، به کار رود.

1. تشخیص بیماری‌های قلبی:
   • بیماری‌های دریچه‌ای قلب: ارزیابی عملکرد دریچه‌های قلب و تشخیص مشکلاتی مانند تنگی یا نارسایی دریچه‌ها.
   • کاردیومیوپاتی: تشخیص تغییرات در عضلات قلب که می‌تواند به نارسایی قلبی منجر شود.
   • بیماری‌های مادرزادی قلب: شناسایی نقص‌های مادرزادی در ساختار قلب.
2. ارزیابی عملکرد قلب:
   • کسر جهشی (Ejection Fraction): اندازه‌گیری مقدار خونی که در هر ضربان از قلب خارج می‌شود.
   • عملکرد بطن‌ها: ارزیابی عملکرد بطن چپ و راست قلب.
3. بررسی مشکلات عروقی:
   • آنیوریسم‌ها و لخته‌ها: تشخیص آنیوریسم‌های قلبی و وجود لخته‌های خونی داخل قلب.
   • بیماری‌های شریانی: ارزیابی سلامت شریان‌های کرونری و بررسی جریان خون در آنها.
4. مانیتورینگ و پیگیری درمان:
   • مانیتورینگ پس از جراحی: پیگیری وضعیت قلب پس از جراحی‌های قلبی.
   • ارزیابی تأثیر درمان: ارزیابی تأثیر داروها یا سایر روش‌های درمانی بر عملکرد قلب.
5. تشخیص مشکلات عملکردی:
   • ارزیابی عملکرد قلب در زمان استرس: انجام اکوی استرس برای مشاهده عملکرد قلب در شرایط استرس (مثلاً با استفاده از دوپامین یا تمرین بدنی).

اکو قلبی یک ابزار غیرتهاجمی، ایمن و بدون درد است که اطلاعات بسیار ارزشمندی را برای تشخیص و مدیریت بیماری‌های قلبی فراهم می‌آورد.